Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Ο άρχοντας της λαδιάς και των άχρηστων πραγμάτων

  Είναι ρε παιδί μου ότι κάποιοι άνθρωποι δεν το χουν τελικά, εγώ σαν παράδειγμα προσελκύω λεκέδες. Δεν εξηγείται επιστημονικά έχω δοκιμάσει τα πάντα π.χ. πάω να βουρτσίσω τα δόντια μου ... παίρνω στάση σαν να κάνω κάμψεις στο νεροχύτη ή να κάνω γλυκό έρωτα στο σιφόνι , φόρμα και κοντομάνικο δεν την ξαναπαθαίνω... οκ βουρτσίζω-ξεπλένω προσεκτικά σκουπίζομαι και στη συνέχεια ετοιμάζομαι για την δουλειά κουλ και ωραίος. Εκεί που περπατάω πέφτει το μάτι μου στο πέτο από το μπουφάν και ναι ναι πάλι βγήκα σαν την μόνικα λεβίνσκι στον δρόμο η αηδιαστική αηδία με κοιτάει υποτιμητικά με αυτοκρατορικό ύφος. Γαμώ την πουτάνα μου δεν είναι δυνατόν έχω κάνει τα πάντα αλλά στατιστικά μία φορά την βδομάδα θα λερωθώ δεν γίνεται και αυτή η μπίχλα κολλάει και δεν βγαίνει εύκολα.

  Επίσης η μερέντα, όταν πάρω κρέπα δεν υπάρχει να μην διαλυθεί και να γίνω κώλος. Γίνομαι σαν τα παιδάκια που γλείφουν τα μπισκότα ( τα κωλόπαιδα για τέτοια ηδονή εγώ πρέπει να φάω ολόκληρη τούρτα σοκολατίνα ) σαν να είναι η τελευταία μέρα τους στην γή ή να περιέχουν το νέο ναρκωτικό για μωρά  και στο τέλος φαίνονται σαν τον γουίλι τον μαύρο θερμαστή από το τζιμπουτί. Στην συνέχεια περιμένω την μάνα μου με βλαμμένο γέλιο να μου σκουπίσει με υγρό μαντηλάκι το πρόσωπο με μίσος αλλά συνήθως δεν έρχεται .Τα ίδια περίπου ισχύουν και με το μέλι με ενδιάμεσο διάλλειμα ανά φέτα για πλύσιμο και με το παγωτό ξυλάκι που για περίεργο λόγο ραγίζει σε απίθανα σημεία και ακολουθούν σκάγια σοκολάτας προς απρόβλεπτες κατευθύνσεις.

 Και πάμε στο φαί... εκεί δίνω ρέστα είμαι ο άρχοντας της λαδιάς πολυτραγουδισμένος στους αιώνες και αρχηγός των βρώμιλων. Έχω καταφέρει να λαδώσω μπλούζα την ίδια μέρα που την πήρα αλλά δεν μασάω πιά έχω το διαβολάκο του λεκέ kathysteras+diavolakos = l.f.e. (σαν γκεί ζευγάρι ελλήνων χιπχοπάδων ακούστηκε αυτό ) Επίσης έχω καθορίσει ρούχα τσιπουράδικου και συγκεκριμένα ένα ξεβαμμένο παντελόνι που κατέστρεψε η μάνα μου και μία μπλούζα που κατάφερα να καταστρέψω μετά από τέσσερις μέρες. Μα δεν γίνεται αλλιώς βλέπεις τις σουπιές να κάνουν ύπτιο στο λάδι και τον σερβιτόρο να προσπαθεί να ισορροπήσει τα πιάτα ενώ το λάδι ταλαντεύεται επικίνδυνα πάνω από το τζίν σου.

  Και φτάνω στο θέμα μου ότι δεν με θέλει, επειδή εκτός των άλλων είμαι και ο άρχοντας των άχρηστων πραγμάτων .Πριν από λίγες μέρες σαν παράδειγμα πάω στο πρακτικερ να αγοράσω διάφορες συσκευές που έχουν χαλάσει. Χτυπάω μία σένια καφετιέρα, μία τοστιέρα και ένα πίσω φωτάκι για το όχημα και πάω σπίτι όλο λαχτάρα να τα δοκιμάσω. Η καφετιέρα οκ, πάμε στην τοστιέρα λέω ας δοκιμάσω την παλιά που έχει κανα δίμηνο να δουλέψει και να την αποχαιρετήσω με τιμές για όσα μου χάρισε. Μια ,δυο, τρεις και ....άναψε, εεεε το μπορδελοκατασκεύσμα δύο μήνες δεν δούλευες τώρα θυμήθηκες? τζάμπα 15 ευρώ ρε πούστη δε γαμιέται ας κοτσάρω το φωτάκι  να πάω να δω τον αγώνα να πουλήσω και την μούρη μου. Και πέφτω πάνω στην πιο ανώμαλη κατασκευή που θα μπορούσε να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους, παιδεύομαι κανα τέταρτο και τελικά το παρατάω επειδή συνειδητοποιώ ότι λείπει το παξιμάδι και δεν γίνεται προφανώς να βιδωθεί. Καβαλάω την ποδηλατάρα μου και φεύγω γρήγορα μην χάσω το ματς. Αλλά φυσικά δεν είναι μόνο αυτά έχω πάρει ασύρματο πληκτρολόγιο που δεν αναγνώριζε συνδυασμούς πλήκτρων και δεν μπορούσα να παίξω pro (παιχνιδάκι για αγοράκια ,όχι σεξουαλικό), ηχεία που σε μία εβδομάδα έπεσε το κεντρικό και έσπασε και μάλιστα το κουμπί της έντασης που έτυχε να το έχω ρυθμισμένο χαμηλά. Έχω πετύχει ασύρματο τηλεκοντρόλ με λάθος οδηγίες με το οποίο παιδευόμουν καμία ώρα και μετά κατά λάθος βρήκα τον σωστό τρόπο, έχω αγοράσει το πιο προβληματικό mp3 player της αγοράς το οποίο κολλούσε ανά δύο μέρες, κατάφερα και πέτυχα εν έτη 2002 τηλεόραση που όταν την έκλεινα μάλλον λόγω της διαστολής έκανε ήχους χαρίζοντας μου εφιαλτικά βράδια τρόμου και αγωνίας στην Θεσσαλονίκη.  Γενικότερα ότι πρόβλημα είναι να διαπιστωθεί σε προϊόντα θα συμβεί πρώτα σε εμένα, οπότε ελάτε λοιπόν μεγάλες εταιρίες δέχομαι να δοκιμάζω με αμοιβή τα προϊόντα σας.

15 σχόλια:

Natasja είπε...

Σε καταλαβαίνω...δε με θέλει ούτε εμενα, μικρή με λέγανε λαχταρα για να καταλάβεις....lol, λερωμένα ρούχα, σπασμένα γυαλικά, οινόπνευμα πάνω στο φρεσκολουστραρισμένο σύνθετο, σύρμα πάνω στο καπώ του αυτοκινήτου και άλλα πολλά τα οποία αδυνατώ να θυμηθώ αυτή τη στιγμή.
Smile;-)

kathysteras είπε...

Καλά από καταστροφές άλλο τίποτα εγώ είχα ρίξει κόλλα πάνω στο καρεδάκι και το σύνθετο και κάπου εκεί κόπηκαν τα συναρμολογούμενα. Είχα και το παρατσούκλι μαστροχαλαστής επειδή επιχειρούσα διάφορες φοβερές εφευρέσεις ,τις οποίες επιβάλεται να αναφέρω κάποτε.

Επίσης άν δανειστώ κάτι δεν υπάρχει περίπτωση να στο γυρίσω πίσω σώο και αβλαβές. Θα το προσέχω ,θα το φροντίζω και το ένα δέκατο του δευτερολέπτου που δεν θα το κοιτάω κάτι τρελό και τραγικό θα συμβεί και.... πάει.

Είναι η κατάρα μου ,ξέρω.

Natasja είπε...

χαχααααααααααα.....πωπω, δεν είναι κατάρα, είναι ο τρόπος να τραβάμε την προσοχή ;-)

Flonsavardu είπε...

"πέτυχα εν έτη 2002 τηλεόραση που όταν την έκλεινα μάλλον λόγω της διαστολής έκανε ήχους χαρίζοντας μου εφιαλτικά βράδια τρόμου και αγωνίας"

πέθανα στο γέλιο και επίσης συμπάσχω απύθμενα.

kalo paidi alla... είπε...

πραγματικός άρχοντας...εγώ έχω πρόβλημα με τα τελευταία πράγματα: πάω να στρίψω και μου σκίζεται το τελευταίο χαρτάκι, μου πέφτει το τελευταίο κομμάτι σοκολάτας, μου στραβώνει το τελευταλιο καρφί, φτιάχνω παζλ και μου λείπει το τελευταίο κομμάτι και άλλα τέτοια ωραία..

kathysteras είπε...

aNaSa...

Ναι την τράβηξα την προσοχή πάντως ,ακόμα θυμάμαι τις στριγγλιές της μάνας μου και ξυπνάω ιδρωμένος τα βράδυα.

Flonsavardu ...

Ήταν και Samsung το κωλόπραμα, γάμησε τα.

kalo paidi alla...

Αυτό με τα τελευταία πράγματα πλάκα πλάκα έχει χτυπήσει πολύ κόσμο, μόνο τα στοιχήματα που έχω χάσει στο τελευταίο ματς ,το τελευταίο λεπτό αν βάλεις τώρα θα ήμουν αραχτός σε καμιά εξωτική παραλία.

Natasja είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Natasja είπε...

χαχαααα...έχω να θυμάμαι κι εγώ κάτι ιστορίες όπως τσιριχτά ' άτιμο θηλυκοοοοο...' της γιαγιάς μου και αναστενάγματα της μάνας μου ' μα πάλι? τώρα της άλλαξα την πάνα...':D
Παρεπιπτόντως πριν λίγο κόντεψα να πνιγώ από το σάλιο μου....πρέπει να τα βλέπουμε τα πράγματα κι αλλιώς, άμα δε σε θέλει εδώ θα σε θέλει κάπου αλλού....my lords.

kat. είπε...

εγώ θα πρότεινα κάτι άλλο...
να δίνεις λεφτά σε φίλους και γνωστούς και να τους βάζεις να στα αγοράζουν! αν δεν είσαι εσύ αυτός που φτάνει στο ταμείο με τα πράγματα, μπορεί και να αλλάξει το "κάρμα"..

kathysteras είπε...

Μπααα με το που ακουμπάω ένα αντικείμενο αυτομάτως μικραίνει ο χρόνος ζωής του. Γίνεται μία σύγκρουση του παρόντος με το μέλλον και καταργούνται οι νόμοι της φυσικής.

Είναι κλασική περίπτωση που πας να πιάσεις κάτι... κάθε σου κίνηση είναι απλή δεν το σκέφτεσαι καν το κάνεις αυτόματα αλλά εκείνη τη στίγμη θα δημιουργηθεί μία ρωγμή στο χωροχρόνο και το χέρι σου θα μετακινηθεί χιλιοστά πιο δίπλα σπρώχνοντας το κρασί και κάνοντας σε ρεζίλι.

Απ΄την άλλη μπορεί απλά να είμαι λιγουρης και ατσούμπαλος.

alex from planet Mab είπε...

εγώ λεκιάζομαι επίσης με χρακτηριστική ευκολία, αλλά φταίει που η στάση που με βολεύει να τρώω είναι με τα πόδια πάνω στην καρέκλα, τα γόνατα λυγισμένα, κοντά στο στήθος, και το πιάτο να ισορροπεί πάνω στα γόνατα. Ή πέφτει το πιάτο, ή πέφτει τροφή ανάμεσα σε γόνατα και στήθος, ή, όταν τρώω σούπες, υπολογίζω λάθος την απόσταση ανάμεσα σε κουτάλι-στόμα-γόνατα και γεμίζω καυτή σούπα ολόκληρη, πόδια, κοιλιές κλπ. Είναι χάρισμα.

kathysteras είπε...

Μμμμμ κλασική περίπτωση...

Εγώ έχω το κακό να βλέπω τηλεόραση ενώ τρώω και εξαιτίας αυτής της απόστασης που διανυεί το χέρι μεταξύ δίσκου και στόματος έχουν θυσιαστεί πολλές μπλούζες .Μιά φορά μάλιστα βρέθηκε και ένα μπιφτέκι στο τραπεζάκι του σαλονιού παρέα με τα κλασικά περιοδικά αλλά ευτυχώς η μάνα μου έλειπε. Ήταν από αυτές τις φορές που για ανεξηγητό λόγο σκοντάφτεις πάνω σε ένα αόρατο εμπόδιο και μετά ψάχνεις να βρείς το γαμημένο καλικατζαράκι που το άφησε.

Σκέφτομαι τώρα ότι μπορείς να παίξεις έτσι τρώγοντας δηλαδή σούπα, καθισμένος σε ορθή γωνία στον καναπέ με δίσκο και κρατώντας ισσοροπία στο κουτάλι. Όποιος λερωθεί τις περισσότερες φορές χάνει. Μπόνους χ3 παίρνεις άμα καταφέρεις να λερώσεις κάλτσα.

Jerry Jedelou είπε...

Εγω πάντα πάω να κάνω κάτι ριψοκίνδυνο ελπίζοντας ότι δεν θα γίνει το μοιραίο, αλλά πάντα γίνεται τελικά. Πχ φοράω άσπρα και ετοιμάζομαι να βγω, αλλά ζηλεύω το κοκκινιστό που τρώει κάποιος και πάω να τσιμπήσω και σκέφτομαι "μην πέσεις πάνω μου, μην πέσεις πάνω μου" αλλά αυτό πέφτει. Πάντα. Φακ.

amalthia είπε...

εάν δεν πάρω το τασάκι,το ποτήρι του καφέ μου,το ποτήρι του νερού,το μπουκάλι(στην μασχάλη αυτό),τα περιοδικά,τα χαρτομάντηλα και τα κινητά όλα μαζί για να τα μετακομίσω σε άλλο χώρο..προτιμώ να μην πάω πουθενά!

όλα με τη μια τα παίρνω...τι περιμένεις καθυστέρα?να σου πω πως μου πέφτουν?όόόόόχι δεν μου πέφτουν!χαχα

είμαι τυχερή σε κάποια πράματα,κωλόφαρδη θα έλεγα..μόνο η στάχτη μου πέφτει όπου να ναι..αλλά δεν γαμιέται?συμβαίνουν αυτά!

kathysteras είπε...

Ουυυυυ παίζεις με τον πόνο μας, άτιμη... κλαψ κλαψ.

Ούτε εμένα μου πέφτουν άμα θες να μάθεις απλά το πολύ πολύ να αφήσω καμία στάμπα από καφέ στις σκάλες. Βέβαια σε τελικά ανάλυση πιο πολύ χρόνο χάνω απ'όσο να έκανα δύο διαδρομές αλλά δεν γαμιέται.

Κωλόφαρδη ε; Κάτσε να ρίξω λίγο από την μαγική χρυσόσκονη μου.