Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Αναμνήσεις λυκείου, θάψιμο βόλου και πολύ κακό για το τίποτα

   Το blogger μου έχει σβήσει 3 ποστ. Την πρώτη φορά συνέβη με το ποστ για τις παπάρες. Τότε ήμουν νέος με όνειρα, στις δυσκολίες της ζωής έκλεινα το μάτι και τις προσπερνούσα. Κάθισα λοιπόν και το ξαναέγραψα καλύτερο. Η δεύτερη φορά δεν θυμάμαι πότε ήταν αλλά ήταν εξίσου δραματική. Η τρίτη ήταν πριν λίγες μέρες. Έγραφα ένα ποστ όπως πάντα γροθιά στο κατεστημένο, στον βόλο και στους γέρους. Και μου το έσβησε το μπουρδέλο, επίσης την ίδια μέρα ο νίκος μου χάλασε το σεηβ στο μάνατζερ,  δοκίμασα να κάνω αυτό  σε μικρότερη κλίμακα και κάηκα αλλά για το τελευταίο οκ φταίω εγώ. Σαν οργισμένος που είμαι λοιπόν θα γκρινιάξω λίγο πάλι.

  Πρώτον θυμάστε παλιά που μας λέγαν ότι τα νέα παιδιά είναι πιο χοντρά, πιο κοντά, πιο σκατά, το μαύρο τους το χάλι και πως στον πούτσο θα συνεχίσουν το γένος μας των γυμνασμένων, μαυριδερών ελληναράδων; Ε,ναι φυσικά και θυμάστε. Τι απέγινε τελικά αυτή η γενιά; Αδυνάτισε; Πως εξαφανίστηκε έτσι ξαφνικά; Επίσης που θα φτάσει η μαλάκυνση του πληθυσμού της γης; Από τα 80s και μετά γίνεται μία συντονισμένη προσπάθεια αποβλάκωσης με αποτέλεσμα φαινόμενα όπως bieber, emo,disco. Οι νέες γενιές, και δεν το λέω επειδή είμαι 27 χρονών και πολύ ώριμος, είναι καταδικασμένες να μεγαλώσουν με τα λάθος ερεθίσματα και να γίνουν λιγότερο γαμάτες και αυτό με εκνευρίζει, δεν θέλω να μείνω μόνος. Και εμείς γερνάμε γαμώ. Προχθές μαζευόμαστε στο μπαρ για κοκτέιλ σφηνάκια και τρελή συνέχεια σε κωλόμπαρο. Γαμιέμαι φτιάχνω τρελή λίστα χτυπήματος, επαναστατική, δροσερή και ξεσηκωτική διάρκειας όσο πρέπει μέχρι την έξοδο. Και αφού φτάνει στο κρίσιμο σημείο χτυπήματος, τρελού χορού και headbang γυρνώ και βλέπω ένα πτώμα στον καναπέ κουκουλωμένο με την κουβέρτα σαν άστεγος που προσπαθεί να βγάλει ακόμα έναν χειμώνα. Μία τσατσόγρια ξάπλα χωμένη σαν να την έχει καταβροχθίσει το ανθρωποφάγο πουφ και καναδυό ερείπια στον άλλο καναπέ. Πάει γεράσαμε, αυτό ήταν όσο κρατήσαμε ψηλά το λάβαρο της καφριλιάς το κρατήσαμε καιρός να περιοριστούμε σε σπάνια ξεσπάσματα.

  Γιατί το παλέψαμε ρε γαμώτο μιλάμε για καφριλίες τώρα όχι μαλακίες καθηγήτριες να κλαίνε, καθηγητές να αποχωρούν,  πλαστικά από καλοριφέρ να σκάνε στον πίνακα, κρασιά, φαγοπότι εν ώρα μαθήματος, κοκτέιλ με τζιν από το dia και πορτοκαλάδα (αίσχος όπως ήταν λογικό) σε κάποια φάση είχα φέρει γκαζάκι και τηγάνι μαζί μου αλλά η άλλη η κότα δεν έφερε τα λουκάνικα. Καθηγητές να κλωτσάνε θρανία και να πετάνε κιμωλίες από τα νεύρα, αποβολές, σπασμένα παράθυρα, σπασμένα κουρτινόξυλα, σπασμένες καρέκλες, κοπάνες για ξύλινο, κοπάνες για pro, κοπάνες για subbuteo,κοπάνες για τσόνταπαρτυ. Καμία φορά κάναμε και κοπάνα από την κοπάνα για να νοιώσουμε αντισυμβατικοί. Τώρα πάνε και αυτά αφού προχτέ (η γνωστή χρήση του προχθές που πάντα με ενοχλούσε επειδή ήταν τελείως γενική και εμένα τα γενικά μου την δίνουν σε φάση ok ξέρεις δεν είναι vikings αυτοί στο game of thrones ο συγγραφέας γαμήθηκε να δημιουργήσει νέους λαούς μην τον ισοπεδώνεις, αλλά πλέον μου αρέσει και είναι πολύ βολικό, μπορεί να βγούμε και για μία μπύρα καμία φορά γιατί όχι; μέχρι εκεί όμως αυτά τα επιρρήματα δεν είναι και για πολλές οικειότητες)  είχαμε πετύχει ένα παλικάρι με την παρέα του κομμάτια να αναρωτιούνται να μπουν ή όχι σε ένα μπαράκι μήπως τους σουτάρουν. Πήγα σε ένα σκοτεινό σοκάκι έκλαψα γοερά και είπα ''υπάρχει ελπίδα''.

  Ο βόλος πάντα ήταν η πρωτεύουσα του κάγκουρα αλλά πλέον το trendy μόλυνε τις ψυχές των αθώων πιτσιρικάδων. Παλιά το κέντρο ήταν γκέτο και ξεχασμένο από τον θεό. Σκοτάδι, μηχανάκια, σκατόφατσες και μπιλιαρδάδικα, αίμα, μεταλ και ξύλο. Το κεφάλι δεν σηκωνόταν σε μεγαλύτερο επειδή τότε οι μεγαλύτεροι δεν ήταν 1.50 να σου δώσει μία με την φράτζα να δεις αστεράκια. Τότε ήταν γομάρια 1.80 με φάτσα drago χωρίς μάνα,πατέρα(βγες!) και ρόλο στην κοινωνία του μέλλοντος. Ήταν απλά ένα βάρος στο σύστημα και σε όλους εμάς που είχαμε ψυχή και μυαλό. Αυτό όμως το σκατό στο παπούτσι της εξέλιξης μας έκανε να στρώσουμε χαρακτήρα, να μην γίνουμε ζώα να καταλάβουμε ότι είμαστε ανώτεροι τους, να τους πολεμήσουμε με τους δικούς μας όρους και να έχουμε υπομονή να τους βλέπουμε να διαλύονται και να γίνονται το τίποτα το παρόντος με τις σαπιοκοιλιές τους και το πιο ηλίθιο βλέμμα τους. Μάθαμε ότι η ξεγνοιασιά είναι η πιο πολύτιμη αξία της ζωής. Τώρα όλα έρχονται έτοιμα,όμορφα,πακεταρισμένα και με παντόφλα adidas . Έκτος από το βρώμικο πορνό. Οι κιερατάδες μας το στέρησαν και αυτό. Φιλτράρησαν τόσο πολύ το ίντερνετ που πλέον λίγοι θυμούνται τι άντρο ακολασίας και ανωμαλίας συνήθιζε να είναι. Αααχ γλυκές αναμνήσεις έπαιρνες κασέτα και έσκαγε το τραβέλι με σαρπαιζ!!! παπαρδέλι και ξενέρωνες την ζωή σου και τα λεφτά που πέταξες. Πάει και το στοιχείο της έκπληξης. Αλλά πέρα από όλα αυτά πέρα από την ξενέρα που εκπέμπει αυτή η πόλη και την απάλευτη φλωριά της υπάρχει και κάτι χειρότερο. Υπάρχει ο τύπος που νομίζει ότι ''κάτι είναι'' είτε είναι κυριλέ τσοπανοτραβόλτας ή  αλτέρνατιβ μπίχλας σε μεγάλα ποσοστά συγκέντρωσης ιδίως στο κέντρο του βόλου. Δεν θέλω να μιλήσω για αυτό το φαινόμενο με κάνει να αηδιάζω, με κάνει να θέλω να καφριλιάζω έξτρα βάρδιες, με κάνει να θέλω να σπάσω αυτή την πόλη, να την καταπιώ και να την χέσω ίδια ώστε όλοι να δούνε ακριβώς τι είναι. Δεν θα αναλύσω τελικά τους γέρους βαρέθηκα θα το αφήσω για άλλη φορά μην σας δώσω τόσο συγκίνηση απότομα μετά από τόσο καιρό. Και μουνί και κώλο; Λιγούρια,ε λιγούρια.


Υ.Γ.  Όπως κατάλαβαν όσοι τουλάχιστον παρακολουθούν με σεβασμό και αφοσίωση  αυτό το blog έσβησα τα δύο προηγούμενα κατασκευαστικά ποστ. Αυτό έγινε γιατί θέλω πάλι να κρυφτώ στις σκιές και να νιώσω ανώνυμος και σημαντικός...
 Όχι πλάκα κάνω τα έσβησα επειδή περιείχαν μειωτικά σχόλια προς την Μόνικα και δεν σηκώνω τέτοια εγώ είμαι πολύ άγριος ιδίως όταν πρόκειται για γυναίκες που δέχονται να βγούνε φώτο μαζί μου και ας μην υποκύπτουν στην γοητευτική αύρα και την σοφία που αποπνέω. Βασανιστείτε, η Μόνικα έχει φώτο με τον καθυστέρα μόνο που την έβγαλα με το κινητό μου και δεν μου έδωσε το μεηλ της να την στείλω, αλλά συμβαίνουν αυτά τι να κάνεις;
 Όχι σοβαρά τώρα θα βάλω υποψηφιότητα και θέλω να κόψω τους δεσμούς με το παρελθόν. Μπορεί να σας κάνω add στο fb για να μιλήσουμε για το πως μπορούμε να αλλάξουμε την ελλάδα. Μην κρύβεστε πίσω από το δάχτυλο σας όλοι έχετε ένα κομματόσκυλο φίλο. Συνήθως είναι κατάλοιπα από τον στρατό (σαν τον άλλο κλασικό τύπο που δεν ξεχωρίζει την κυριολεκτική από την μεταφορική σημασία ή μήπως στον βόλο ήταν αυτό; Δεν θυμάμαι και τον κρητικό, ο κρητικός στον στρατό είναι μια κατηγορία και πολλές ταυτόχρονα μόνος του) (τα γάμησε τη μάνα πάλι ο καθυστέρα κόμματα, ερωτηματικά, κεφαλαία, παρενθέσεις, σκατά, φατά και κάπου ανάμεσα ο Gilberto Silva που είναι πανταχού παρών, όλα μαζί σε μία συντακτική παρτούζα) , κανένας φίλος φίλου καμιά γκόμενα που θέλετε να γαμήσετε. Μην είστε αρνητικοί η χρυσή αυγή φοράει κουστούμια και μπαίνει στην βουλή στην ελλάδα ζούμε όλα είναι πιθανά σε δέκα χρόνια μπορεί να έχει καθιερωθεί και να είναι πλέον φυσιολογικό. Εδώ βαράγανε τα πουλιά τους στο τσιμέντο για την ρούλα κορομηλά, μια ντουζίνα φασιστόμουτρα δεν θα συνηθίσουν;

Υ.Δ. (μετά το γ δηλαδή ναι ξέρω πολύ αστείο ναμαικαλά)  Το παραπάνω κείμενο δεν περιέχει (σχεδόν) καμία έξυπνη-αστεία παρομοίωση ωστόσο μπορεί να περιέχει ίχνη αυτοσαρκασμού και ύβρεις. Γι' αυτό τον λόγο νοιώθω πολύ περήφανος και θα ανταμείψω τον εαυτό μου με ένα επεισόδιο family guy που έχω αποκηρύξει.