Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Τι είναι ο φίλος καθυστέρα;

Πρώτον ας αρχίσουμε από τις σχέσεις. Ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται έναν άλλον δίπλα του

(Λουλουδάκια, ελαφάκια, τραγούδια του χατζηγιάννη, james blunt,  κουνελάκια να χοροπηδάνε και ο καθυστέρας να τρέχει με ένα υποθετικό μακρύ , πλούσιο μαλλί που δεν έχει και να αγκαλιάζει την αγαπημένη του. Αν κάποιο από τα παραπάνω πέρασε από το μυαλό σας έχω χάσει τον δρόμο μου και θα καίγομαι αιωνίως στην κόλαση των αδικοχαμένων μπλόγκερ. Όλα τα καλά σκυλιά πάνε στον παράδεισο. Άσχετο αλλά το θυμήθηκα. Για αυτή  την ταινία ωρυόμουν ότι υπάρχει πριν από πολλά χρόνια γνωρίζοντας έναν απρόσμενο εμπαιγμό και χλευασμό από πρόσωπα κατά τ΄αλλα αγαπημένα. Τελικά δικαιώθηκα γιατί όταν έρχεσαι σε αυτό τον κόσμο εκτός από το να μην βάζεις την υπογραφή σου και το πράμα σου εκεί που δεν πρέπει και λοιπά γραφικά έπρεπε να σου μαθαίνουν και ότι ο καθυστέρας έχει πάντα δίκιο. Δεν παίζει λόγο ότι δεν έχει γνώσεις, έχει αδιαμφισβήτητα σωστή κρίση και αυτό από μόνο του φτάνει. Αυτά λοιπόν είχα να πω επειδή το ποστ βγαίνει μικρό και ήθελα να το μεγαλώσω.)

 Τώρα αν αυτός ο άνθρωπος είναι του ίδιου φύλου ή όχι δεν παίζει ρόλο. Ανώμαλος δεν είναι ο γκέι είναι αυτός που δεν θέλει κάποιον δίπλα του και προτιμά να περάσει την ζωή του μόνος του. Αυτός είναι ψυχανωμαλάρα του κερατά. Αλλά μην το πάμε στις σχέσεις τα είπανε άλλοι αυτά και έχουμε καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος. Η λύση έχει τραγουδιστεί στους αιώνες και κάποια στιγμή θα γίνει πραγματικότητα. ''Θα έρθει η εκλεκτός, ο ένας, ο αψεγάδιαστος,ο γενειοφόρος νέος και με την λάμψη του θα διαλύσει κάθε μετροσέξουαλ υβρίδιο άντρα και γυναίκας και με το μυθικό του σπαθί θα σκίσει τον κώλο του κάθε καγκουρογαμιά και όλα θα είναι όπως πριν.''

  Ο φίλος τέλος πάντων έρχεται να ολοκληρώσει συναισθηματικά τον άνθρωπο. Είναι συμπληρωματικός αλλά και απολύτως απαραίτητος. Συμπληρωματικός από την άποψη ότι ο κόσμος θα υπήρχε ακόμα και χωρίς φίλους αλλά ρε πούστη με ποιόν θα έβλεπες μετά μπάλα με μπύρες και πίτσες; Με κλανιές και ρεψίματα; Με καμένες βραδιές και σπασμένα τραπέζια; Με ποιόν θα μιλούσες για πράγματα που δεν τολμάς να συζητήσεις με κανέναν άλλον; Πως θα ένιωθες ότι αγαπάς έναν άνθρωπο όχι επειδή σε μεγάλωσε, ούτε επειδή σου στάθηκε και σε ανέχεται (καλά αυτό ισχύει και σε πολλές φιλίες) αλλά επειδή ήταν πάντα εκεί με τον δικό του τρόπο. Ο κόσμος θα υπήρχε και χωρίς φίλους αλλά θα είχαν γίνει καμιά δεκαριά παγκόσμιου πόλεμοι και θα έμοιαζε με μία μίξη mad max και fallout. Ο σκηνοθέτης το mad max μπορούσε να είχε περάσει το μυνηματάκι του αλλά φοβήθηκε την κρεβατομουρμούρα και δεν το έκανε. Ο mad max αφού του σκότωσαν την γυναίκα θα μπορούσε να πάει για μπύρα με τα παλικάρια και ο κόσμος να γνωρίσει ξανά τις έννοιες τεχνολογική ανάπτυξη και υγιής ανθρώπινος νους. Αλλά δεν το έκανε, προτίμησε να διαιωνίσει την κόντρα αφού φυσικά ο mad max δεν έχει φίλους,τυχαίο; Η σημασία της φιλίας είναι ότι σου προσφέρει τόσο απλά αλλά και τόσο απαραίτητα πράγματα. Τον φίλο λοιπόν τον εκτιμάς από τα μικρά σχεδόν ανεπαίσθητα πράγματα που κάνει. Άμα δεν καταλαβαίνεις την παραπάνω πρόταση συγνώμη αλλά δεν έχεις φίλους. Τον φίλο τον αγαπάς επειδή ξέρεις ότι όταν χρειαστεί θα είναι εκεί και ας μην χρειαστεί ποτέ. Η φιλία σου γνωρίζει ένα διαφορετικό είδος αγάπης. Και η αγάπη είναι καλή (winnie). Και ο winnie μόρτηδες μόνο όταν έχει να πει κάτι σοβαρό ανοίγει το στόμα του. Καλά και για το μέλι.

Οι φίλοι είναι πολλοί αλλά οι καλοί λίγοι. Πολύ λίγοι. Το πολύ να μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Κάποιες περίοδοι της ζωής σε ''αναγκάζουν'' να δεθείς με κάποια άτομα. Σαν παράδειγμα ο στρατός. Στο στρατό μπορείς να κάνεις φίλους ανθρώπους που έξω ούτε θα έφτυνες. Το οποίο είναι καλό επειδή σου μαθαίνει να μην κρίνεις επιφανειακά τους ανθρώπους. Επίσης σου μαθαίνει ότι όσο ανώδυνος και να είναι ο στρατός ψυχολογικά σε επηρεάζει σε πολλούς τομείς θες δε θες. Τέλος πάντων αυτοί είναι απλά φίλοι . Με τους καλούς φίλους επικοινωνείς και σε ένα άλλο αόριστο επίπεδο όχι μόνο μέσω χιούμορ και απόψεων. Άμα κάνεις παρέα με έναν μόνο επειδή είναι αστείος ή για να λέτε τις αμπελοφιλοσοφίες σας ή να αναλύετε το πλάνο του κκε τότε αυτός είναι απλά φίλος. Σε αυτό το πνευματικό δέσιμο δύο ανθρώπων τέλος πάντων αυτό που παίζει για μένα τουλάχιστον κύριο λόγο είναι η αντίληψη. Στον φίλο πρέπει να λες ένα και να καταλαβαίνει δέκα. Εμένα δεν καταλαβαίνουν δέκα αλλά έχω άλλο δικό μου άνθρωπο που τα καταλαβαίνει όλα οπότε δεν με πειράζει. Στην αντίληψη φυσικά μπαίνει και το χιούμορ και πολλά αλλά και φυσικά δεν παίζει κανένα ρόλο ο χρόνος που ξέρεις έναν άνθρωπο, η πνευματική του παιδεία κτλ. Μία συζήτηση μεταξύ καλών φίλων είναι σαν μία ταινία του Ταρκόφσκι ή σαν μία συμφωνία κάποιου τέλος πάντων δεν τους ξέρω. Ή σαν τον κώλο της αλίκης ρε αδερφέ. Είναι τέχνη δεν είναι απλή συζήτηση πάνω στην κρίση κτλ. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό ο καλός φίλος είναι και αυτός που θεωρείς ότι αξίζει σαν άνθρωπος ανεξάρτητα αν ώρες ώρες δεν στροφάρει και σε εκνευρίζει στην δουλειά. Ή απλά καλός φίλος είναι αυτό. Τόσο απλό και όμως τόσο περιγραφικό.

Στο ότι η φιλία είναι εκεί για να συμπληρώνει έγκειται και ο ρόλος της. Ο φίλος δεν είναι γονιός ούτε σύντροφος. Ο φίλος πρέπει να είναι διακριτικός και να μην κρίνει. Να σε κρίνουν έχεις τους γονείς για μια ζωή, όχι τους φίλους. Το παν είναι η διακριτικότητα. Στον καλό φίλο δεν πρέπει να εισβάλεις στην ζωή του, δεν είσαι γκόμενος/α του. Πρέπει να κρατάς τις αποστάσεις. Επειδή ο καλός ο φίλος ξεχωρίζει από το ότι όσο καιρό και να έχεις να τον δεις πάντα τον νιώθεις το ίδιο κοντά σου. Αυτά λοιπόν δεν έχω άλλες εξυπνάδες το καντήλι μου σβήνει και της υποσχέθηκα τώρα που ξανάρθε να μην το παρακάνω όπως παλιά και στερέψω πάλι. Τι ποιας; Της αιώνιας ερωμένης μου.

Νοιώθω καλά. Νοιώθω την ανοησία να κυλάει στις φλέβες μου. Την νοιώθω ντροπαλή και αναποφάσιστη. Νοιώθω ότι σκέφτεται. Σκέφτεται αν αξίζει να ασχοληθεί άλλο μαζί μου. Αν είμαι ακόμα παιδί ή μεγάλωσα. Αλλά δεν το ξέρει. Ότι αυτή και εγώ είναι γραφτό να πεθάνουμε μαζί.