Προχθές σκεφτόμουνα την δύναμη που έχουν κάποια μέρη, κάποιες στιγμές και κάποιοι άνθρωποι μόνο και μόνο επειδή συνέβησαν στο παρελθόν. Μπορεί να είμαι απλά εγώ βλαμμένος και να έχω το σύνδρομο Πίτερ παν αλλά στο μυαλό μου οτιδήποτε παλιό συνδυάζεται με ωραίες αναμνήσεις ( ο παπάρας ο Φρόυντ θα έλεγε τώρα ότι δεν κοιτάω στο μέλλον και δεν μπορώ να πάρω σοβαρές αποφάσεις) . Σαν παράδειγμα όταν ήμουν πιτσιρικάς και έβλεπα το ράμπο περνούσα τον επόμενο μήνα κάνοντας ταρζανιές ,κοίταζα στα κλασικά διαφημιστικά telemarketing ένα μαχαίρι ράμπο (το θυμάται κανένας ;) και νόμιζα ότι θα εκσπερματώσω, έτσι συνδύασα αυτή την ηλίθια κατά τα άλλα ταινία με ωραίες αναμνήσεις και δεν έχω κανένα πρόβλημα να την δω και τώρα. Όλα αυτά έχουν έναν έμφυτο ρομαντισμό και μία αφελή ηλιθιότητα που σήμερα δεν τη βρίσκεις πουθενά καθότι όλα είναι στημένα. Και πάρε ηλίθια σενάρια, τραγικά κουρέματα, γελοίες παραγωγές, κουλοί σκηνοθέτες όλοι αγαπήσαμε τσάκωνα, μουστάκα και λοιπούς επειδή απλούστατα ήταν καλτ, γιαυτό έμειναν στη μνήμη και τις καρδιές μας. Σήμερα το κάθε υβρίδιο μαϊμούς-ανθρώπου χοροπηδάει σαν μαλάκας και γέλιο δεν βγάζει, οι σουπερ-δυνατοί ήρωες έχουν μαλλί στην τρίχα, είναι τεκνά και χύνουν μία σταγόνα ιδρώτα μετά το πρώτο μισάωρο ξύλου.
Επίσης ακόμα ένα παράδειγμα , στην ηλίθια πόλη που μένω τα μέρη για να βγεις είναι όσα τα αστεία που έχει κάθε επεισόδιο της ‘ πολυκατοικίας’ . Πριν κάνα χρόνο κατεδαφίστηκε ένα μπαράκι το οποίο είχε 27 χρόνια ιστορίας ,αρχικά φυσικά σκέφτηκα και δεν γαμιέται τα τελευταία 15 χρόνια παίζει τα ίδια τραγούδια ,τα ποτά είναι μπόμπες και βαρέθηκα να βλέπω την ίδια ηλίθια διακόσμηση κάθε χριστούγεννα. Μετά όμως κάθισα και σκέφτηκα όσα είχα περάσει εκεί μέσα, δεν είναι και λίγο να περνάς σε ένα μέρος τα εφηβικά και στη συνέχεια τα φοιτητικά σου χρόνια. Ήταν σαν να έχει εξαφανιστεί ένα μέρος της ζωής μου κάθεσαι και σκέφτεσαι τους κλασικούς θαμώνες που είχαν γίνει σαν φίλοι σου πλέον, τα καλοκαίρια που καθόμασταν μόνοι μας και πίναμε, τις απόκριες που γινόταν της πουτάνας και τις μπύρες που κλέψαμε μετά, μία μαστουρωμένη που είχε μπει πήρε το μπολάκι μας και έφυγε και μελαγχόλησα, θα προτιμούσα να άκουγα το me and my monkey για το υπόλοιπο της ζωής μου αρκεί να υπήρχε ακόμα.(Αν ποτέ βρεθείτε σε αυτή την πόλη και σας πουν για ένα θρυλικό μπαράκι μην κάνετε τον κόπο να πάτε, ναι άνοιξε αλλού, είναι τόσο ροκ όσο είναι το φετινό rockwave).
Το ίδιο ισχύει και με την παλιά γειτονιά, τους παλιούς φίλους, τον παππού τσαγκάρη , τον άλλο που χάριζε σοκολάτες, το κλασικό στοιχειωμένο σπίτι , τα κάμπινγκ με τους γονείς όλα έχουν μία μαγεία που πλέον δεν την βρίσκεις πουθενά επειδή εκτός των άλλων η κυκλοφορία του Diablo 3 αναβλήθηκε πάλι. Όλα αυτά άμα τα έβλεπα με το σημερινό καθυστερημένο μου μυαλό θα διάλεγα τους φίλους με το πιο βύσμα πατέρα, τις φίλες με τις μεγαλύτερες προοπτικές εξέλιξης, θα έβλεπα τον παππού σαν ανώμαλο παιδεραστή και τους γονείς σαν παλιοσκρούτζ τσιγκούνηδες.
Και έτσι το αποφάσισα θα αφιερώσω μία μέρα να πάω στις παλιές μου γειτονίες, στο περίπτερο που έπαιρνα τον ποπάι , στο πρώτο μου φροντιστήριο , στους δρόμους που περπάτησα αλλά ξέρω δεν θα είναι το ίδιο γιατί και όταν κάνω ολόκληρη παράκαμψη όταν ανεβαίνω Θεσσαλονίκη για να δω το φοιτητικό μου σπίτι όσο και να το κοιτάω δεν αλλάζει τίποτα.
Υ.Γ. 1 Όταν φτάσει η μέρα που θα γράψω ποιηματάκι θέλω από σένα αμάλθεια που τόσο καιρό με στηρίζεις και με συμπονάς να με σκοτώσεις, θα σου δώσω την διεύθυνση και τις λεπτομέρειες τότε.
Υ.Γ. 2 Μάλλον φταίει το ότι είδα μετά από καιρό family guy και αισθάνθηκα πιο ηλίθιος και από τον σκηνοθέτη της ζωής της άλλης, α ρε cartman δίκιο που είχες.
12 σχόλια:
ενα δυο τεστ γιατί δεν μπορώ να κάνω κόμεντς!
α μπορώ!! γιούπι!
λοιπόν που λες εγω θυμήθηκα χτες τον "κάτουρα" που πείραζε τα παιδάκια στο δρόμο.ήταν ψιλός,λεπτός,με μακριά λευκά μαλλιά και μονίμως μεθυσμένος. τον φοβόμουνα και η μάνα μου με το τρομερό χιούμορ που είχε γελούσε. δεν μου εξηγούσε πως ήταν μισότρελος,μεθυσμένος και μόνος. ίσως και να του μιλούσα τώρα που μεγάλωσα και τον κατάλαβα αλλά πέθανε.αυτοκτόνησε νομίζω.
ενιγουέι τι στα λέω αυτά καθυστέρα...ίσως επειδή με ανέφερες και ένιωσα οικειότητα.ναι δεν θέλω πολύ εγώ.
εάν έμπαινες και σε άλλα μπλόγκς και σχολίαζες θα έμπαιναν μετά και στο δικό σου,τα λες ωραία και κάποιοι θα κολλούσαν όπως εγώ...οπότε να! μάνι μάνι θα είχες πολύ κόσμο να σε σκοτώσει!
απο μένα την ψυχοπονιάρα περιμένεις?!
Α μη μασας, σου χρωστάω έτσι και αλλιώς απέραντη ευγνωμοσύνη για την συνεισφορά σου στο μπλογκ.
Εμας τον λεγαν μεσημερα (μάλλον από την κατοχή τους ξεμεινε) δεν είχε μορφη απλά αιωρούνταν σαν το κυπριακό ένα πράμα που έλεγε και ο βλάσσης.
Δεν τις μπορώ μωρέ τις δημόσιες σχέσεις επειδή είπα να το παίξω μία φορά στην ζωή μου μποεμ και μυστήριος αλλα απέτυχα οικτρά και φάνηκε κανονική μου πλευρά. Επίσης δεν έχω το θάρρος της γνώμης γιαυτό και κρύβομαι πίσω από ένα ανόητο nickname. Ωστόσο μπορώ να πώ ότι συγκινήθηκα πάρα πολύ πρόσφατα που ανακάλυψα ένα μπλογκ που με έχει link.
Αντε την έκανα την αυτοψυχαναλυση μου και σήμερα άμα ξεπεράσω και τον αποκλεισμό της mu θα είμαι σένιος.
ποια είναι η mu?
ρε άντε έμπαινε σε διάφορα βλογκς(που να σου αρέσουν εννοείται) και κάνε τα σχόλια σου...και εγώ στην αρχή ντρεπόμουνα αλλά ξέρεις κάτι?
έχω κάνει μέχρι και φίλη απο δω μέσα! την flonsavardu...την έχω λινκ ,τσέκαρε την.
οι μποέμ και μυστήριοι είναι για τις πλατείες του χωριού ή για την Φολέγανδρο. εδώ ομιλείτε παρακαλώ για να ιδούμε εάν ταιριάζουμε!
εγώ διασκεδάζω απίστευτα με το βλογκ σου και με τις απαντήσεις σου,νόμιζα πως με είχες και λίγο χεσμένη να σου πω την αλήθεια μου αλλά έλεγα "χέστηκα,ας μην έχει ελεύθερα τα σχόλια".
α έχω παρεξηγηθεί και με έναν βλόγκερ γιατί το χιούμορ μου το είδε ειρωνία( δυσκολη η επικοινωνία μέσω ίντερνετ κάποιες φορές) και με ξέχεσε με τρόπο αυτός. κρίμα και βάζει ωραία τραγούδια στο βλόγκ του αλλά αφού με παρεξηγούσε διαρκώς τι να του κάνω?δεν είναι και συγγενής μου για να μιλάμε αναγκαστικά.
ωχ ζείς? το διάβασες όλο?
ξέχασα να πω πως είμαι πολυλογού!καμιά φορά τα κόμεντς μου είναι μεγαλύτερα απο τα πόστς μου!
ε, εγώ σε διαβάζω καιρό, αλλά δεν αφήνω σχόλιο! σε έχω επίσης και στα λινκς μου! αμέ.
εγώ δεν τα μπορώ καθόλου τα παλιά, απόδειξη ότι γείωσα τους παλιούς συμμαθητές μου... δηλαδή πήγα να τους γειώσω, δεν τα κατάφερα. γενικώς είμαι αρκετά του παρόντος και του μέλλοντος. αλλά όσον αφορά τις παλιές ταινίες... μουστάκας/ψάλτης και παλιές ελληνικές ταινίες θα είναι πάντα η μεγάλη μου αγάπη.
και το family guy γαμεί. -.-
Ω ρε μεγαλεία και διπλή απάντηση (θαύμασε μάνα το γιό σου)
Αμάλθεια...
Η manchester united είναι...Η manchester united είναι ποδοσφαιρική ομάδα...Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα που αρέσει στα αγόρια (όπως βλέπεις καλά πάω από ειρωνεία και εγώ οπότε μην κολλάς).
Εννοείται ότι δεν σε είχα χεσμενη και αντιθέτως ένιωθα μεγάλη χαρά που κάποιος έγραφε κάτι και δεν έβγαλε το μπλογκ αράχνες.
Αυτό με τα σχόλια μου θυμίζει το επόμενο ποστ μου, θα δεις για τι μιλάω ακριβώς σύντομα.
flonsavardu...
Βρε για εσένα έλεγα ότι συγκινήθηκα, πόσοι πια θα με είχαν link?
Κοίτα οι παλιοί συμμαθητές είναι ξεχωριστή κατηγορία και είναι πολύ εύκολο να τους σιχαθείς βλέποντας τις αλλαγές πάνω τους. Σαν παράδειγμα τα κλασικά φυτά το παίζουν alternative και ανεξάρτητοι, άλλοι συνειδητοποιημένοι οικογενειάρχες, άλλοι αιώνιοι φοιτητές ρεμάλια, άλλοι καριερίστες και άλλοι όπως εγώ χαμένα κορμιά δηλαδή όπως και πριν.
Καλά η πρώτη και η δεύτερη σεζόν ήταν καλές αλλά δεν μπορώ άλλα κουφά αστεία τόσα χρόνια με τον σεφερλή, χόρτασα.
πουτάνα νοσταλγία...στο τέλος θα νοσταλγήσω και το στρατό, θα περνάω έξω από το στρατόπεδο και θα θέλω να μπω μέσα (όταν έρθει εκείνη η στιγμή παρακαλώ σκοτώστε με όποιος είναι εύκαιρος)
Γιατί όχι?
Τρεις μήνες μου πήρε να νοσταλγήσω την έλλειψη ευθυνών , την τυποποίηση των καθηκόντων και το γαμάτο δέσιμο με τους υπόλοιπους φαντάρους(ωχ αμάν θα με κράξουν). Βέβαια ήμουν και βύσμα και πήγα στην αεροπορία που ήμουν 7-7.
Κι εγω διαβαζω εσένα και την φλο και την αμάλθεια, που τις εντόπισα από την άλεξ, και πολύ σας έχω συμπαθήσει όλους και χαίρομαι που σας διαβάζω και είναι σα να σας γνωρίζω- γιατί δεν βγαίνω πολύ από το σπίτι και έτσι μπαίνετε εσείς στο δικό μου!!!
Να σαι καλα jerry. Κατα διαβολική σύμπτωση το επόμενο ποστ αφορά τους νέους γονείς με χρήσιμες συμβουλές πάντα από το βλέμμα του καθυστέρα.
θα με αφήσεις να σε σκοτώσω εγώ σεεεεε παρακαλώώώώώώώώώ; Είναι τόσο ωραία όταν έχεις νεύρα να βρίσκεις κάποιον διαθέσιμο να τον σκοτώσουν! Θα σε παροτρύνω εγώ να γράψεις και το ποίημα και έτσι θα φανεί σαν ατύχημα!
:) (σεεεε παρακαλώώώώώ;;)
Καλώς σε βρήκα!
Δεν γίνεται να γράψω ποίημα επειδή το τελευταίο το έγραψα στο δημοτικό και ακόμα το διαβάζει η μάνα μου χαρίζοντας μου σπάνιες στιγμές ντροπής και ξεφτίλας.
Η επιτυχία μου ήταν τόσο μεγάλη που μου έδωσαν και λεφτά και έτσι έγινα ο πιο γρήγορα αναγνωρισμένος νέος ποιητής. Επίσης έλεγε για την μάνα μου και έτσι όλοι λέγανε αχου τι γλυκό και το γλυκούλι μου ρίχνοντας στάχτη στα μάτια τους για την προσπάθεια μου να καταστρέψω τον κόσμο.
Όταν νοιώσω πολύ ελεύθερος και σίγουρος για την παγκόσμια γελιοποίηση μου και καταστροφή του σκεπτόμενου προφίλ μου μπορεί να το δημοσιεύσω.
Καλώς ήρθες και εσυ!!!!
Δημοσίευση σχολίου