Κοίτα τώρα τι θα κάνω

  Έχω οκτώ χρόνια να γράψω. Τότε ήμουνα στα τριάντα και νόμιζα ότι έχει πλάκα να είσαι, αλλά μετά κατάλαβα ότι δεν έχει. Γράφω και σκέφτομαι βλακείες, δεν υπάρχει πρόβλημα σε αυτό, αλλά όταν δεν έχεις ένα χαζό να τα εκμυστηρευτείς είναι χαμένες ανοησίες στη λήθη  της σοβαρότητας. Όπως ο Μοπασάν (αν διαβλασετε Μοπασάν το οξαποδώ επειδή θα καταλάβετε από που ο Λαβκραφτ εμπνεύστηκε την μυθολογία του) έγραφε όντας άρρωστος και καταπονημένος αισθανόμενος ότι κάτι τον παρακολουθούσε έτσι και εγώ στις τελευταίες πνοές βλακείας μου αφήνω παρακλήσεις προς τους μελλοντικούς αναγνώστες .

  Θεωρώ τις κλανίες το καλύτερο αστείο. Δεν ανοίγεις καν το στόμα σου αν το σκεφτεί κάποιος, απλά κλάνεις. Τόσο απλά και λακωνικά οι κλανιές είναι μία δροσιά γελοιότητας στην σκληρή καθημερινότητα. Μακάρι να έκλανε ο κόσμος χωρίς δευτερη σκέψη και στον δρόμο περπατώντας να άκουγες μικρές αστείες συμφωνίες και να σου έφτιαχνε η μέρα. Εμένα γενικά μου φεύγουνε ,που στην ηλικία μου δεν είναι αστείο λόγω των προκαταλήψεων πάντα αλλά περιμένω πως και πως να γίνω ανήμπορος και ξεμωραμένος γέρος να μπορώ να κάνω κάθε είδους βλακεία και το μόνο που να εισπράττω να είναι βλέμματα απηυδήσης και συμπόνιας. Σκέφτομαι ήδη διάφορες φάρσες που θα σκαρώνω με άλλους

  Γενικά γράφω άμα αυτό ενδιαφέρει κάποιον, αλλά πιο σοβαρά. Καλά και κανα αστείο ,κατα παραγγελία. Το να είσαι λογιστής επιφέρει μεγαλύτερα κακά από την απώλεια μαλλιών και την στραβομάρα. Το μυαλό αρχίζει να επαναπαύεται, να την αράζει κουκουλωμένο στο πάπλωμα ένα κρύο πρωινό που κατουριέται κιόλας και βαριέται να πάει τουαλέτα γιατί έχει σηκωμάρες και σκέφτεται ότι θέλει να ρίξει και έναν σκούφο αλλά άμα κατουρήσει θα του φύγει, αλλά και στην τελική άμα έχει καύλες θα κατουρήσει τα μούτρα του. Αυτές οι σκέψεις (παραβολικά δηλαδή, τα υψηλά μυαλά όπως το δικό μου δεν μπαίνουν σε τέτοια διλήμματα, τον παίζουνε και κατουράνε ταυτόχρονα κάτω από το πάπλωμα ) περνάνε από το μυαλό ενός λογιστή. Κατα τ'άλλα θα χαρακτήριζα το κεφάλι μου ένα ήσυχο λιβάδι, σαν το wallpaper των xp ένα πράμα, όπου κάθε βλακεία έχει μείνει παραχωμένη. Γενικά όταν είσαι λογιστής αποβλακώνεσαι. Και όταν ασχολήσε με τα μαθηματικά αποβλακώνεσαι, και με τις τέχνες, και με την λογοτεχνία. Γενικά μάλλον η ζωή έχει έναν τρόπο να σε φέρει στον μέσο όρο αποβλάκωσης ώστε να μην μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει σαν μεγάλος βλαμμένος-έξυπνος εκτός φυσικά από τους δημιουργούς του south park που είναι οι μόνο εν ζωή έξυπνα χαζοί πενηντάρηδες.

 Σε άλλα νέα μου κλέψανε και μία ανάρτηση. Ναι φοβερό. εδώ είναι η ανάρτηση http://zallades.blogspot.com/2018/03/1.html από το μακρυνό 2011. Έξτρα κρεντιτ στις φωτο που είναι άσχετες και στο ότι δεν βρέθηκε ένας χριστιανός να με υπερασπιστεί. Το blog λέγεται ζαλάδες και η κυρία γελαστή και λυπημένη που με κάνει να υποθέσω ότι είναι μία ταλαιπωρημένη προσωπικότητα οπότε της το συγχωρώ. 

  Επίσης ποιός μπαίνει εδώ μέσα ακόμα και διαβάζει; Μπαίνω τσεκάρω μία φορά τον χρόνο πόσοι ανώμαλοι κυκλοφορούνε. Ρε πάτε καλά; Δεν μπορώ να γράψω καλά, καλά αυτή η μαλακία κολλάει, δεν έχει ορθογραφικό έλεγχο και αυτό το μέρος έχει πεθάνει εδώ και δεκαπέντε χρόνια από τότε που είμασταν νέοι, ωραίοι και είχαμε μαλλιά και όνειρα. Είναι σαν να τον παίζεις με φωτογραφία της Ζωής Λάσκαρη. Είδατε ακόμα ένα αστείο με παρομοίωση από την παλιά σχολή αστείων του blogging μην κάνετε τέτοιο κακό στον εαυτό σας ο κόσμος προχώρησε. Μπείτε δείτε δέκα ώρες μουρμούρα μετά θα γελάτε στο άσχετο χωρίς λόγω πριν το αστείο επειδή δεν υπάρχει καν αστείο αν το σκεφτείς στην τελική. 

 Τα λέμε στα δέκα χρόνια που θα έχω γράψει βιβλίο. Μην σας ξαναδώ εδώ μέσα. Παλιοανωμαλάρες, θα έβαζα γυμνό της Ζωής Λάσκαρη αλλά έχει χάρη που έχω σοβαρευτεί, πάω να τον παίξω με την Μάρθα Καραγιάννη τώρα επειδή εγώ είμαι ποιοτικός και δεν διαβάζω blog.

  

Άντα

  Αν είναι ένα ποστ που πρέπει να γράψεις σίγουρα, αυτό είναι στα τριάντα. Εκτός και αν σήμερα γράφει ο κόσμος και όταν χάνει την παρθενιά του.Άλλα που να ξέρω εγώ,εγώ είμαι τριάντα.

 Θυμάμαι μία περίοδο είχα κολλήσει δεκαέξι ετών για πάνω από δύο χρόνια. Την εποχή που το Δευτέρα-Παρασκευή διαρκούσε όσο το σημερινό Ιανουάριος-Φεβρουάριος. Από τα δεκατέσσερα μέχρι τα δεκαοκτώ πρέπει να κράτησαν όσο δέκα χρόνια εργαζόμενης ζωής. Μεγάλος είσαι όταν είσαι αρκετά γηραιότερος από ποδοσφαιριστές που σου αρέσουν και που ανακαλύπτεις. Και όταν γελάς με όλο και λιγότερα πράγματα. Όταν γελάς με όλα είσαι πενήντα ή βλάκας. Χθες έγινα τριάντα και είμαι μεγάλος. Έχω δει εγώ τι γίνεται και ξέρω τι θα ακολουθήσει. Αρχίζει ξαφνικά να σου αρέσει ο θανάσης παπακωνσταντινου και τέτοια συναφή.Και σε κανέναν δεν αξίζει τέτοια μοίρα.

  Σε συναυλίες του θανάση παπακωνσταντίνου ή αλλιώς απλά "θανάση" όπως τον λένε οι φανατικές groupies του και των δύο φύλων, πήγα δύο φορές σε ένα χρόνο. Έτσι το φέρανε οι καταστάσεις δεν θα μπω και σε λεπτομέρειες. Ε λοιπόν μπήκε αυτόματα στην λίστα των χόρτασα/δεν θέλω να κάνω μαζί με τον φοίβο δεληβοριά και το να φάω πούτσο. Και για το να φάω πούτσο δεν θέλω ερωτήσεις σε ποια κατηγορία ανήκει.

Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής μου δεν ήμουν ακριβώς ο καθυστέρας που αγάπησα για αυτό και στο μέλλον θα προσπαθήσω να τα εξαγοράσω. Οπότε είμαι ουσιαστικά 28 απλά την στιγμή του θανάτου μου θα το θέσω σε ισχύ. Θα προσπαθήσω να εξαγοράσω ταυτόχρονα και τα δύο χρόνια που είχα αφήσει μακρύ μαλλί επειδή τυπικά δεν θεωρούμουν ανθρώπινο ον.

 Από τα 20 στα 30 εκτός από την αύξηση ανωριμότητας που επέδειξα δεν έχουν αλλάξει πράγματα ιδιαίτερα ρίζικά. Rpg ,metal, pro, manager,μπάλα,τσίπουρο και φίλοι. Απλά το μόνο που έμεινε αναλλοίωτο είναι το τσίπουρο

Ή ο βόλος δεν έχει χαζούς ή γίνανε όλοι τριάντα.    (Αγνώστου καθυστέρα)

Τραγουδοαναμνήσεις

2003-Φοιτητής,Κτελ Θεσσαλονίκη-Βόλος
Καλοκαίρι 1998 -Mε τύψεις λόγω ξεπουλήματος Jimmy Page
Καλοκαίρι 2011-Παππούς Αλεξανδρούπολη...
199; -Πρώτο live
Με βροχή στην Μαλακάσα
Καλοκαιράκι 2001
Πρωινά ξυπνήματα λυκείου
Σανταν
Μισό 2012
2008 - Αρχή θητείας, ταξίδι προς Ανδραβίδα
2009- Τέλος θητείας σκοπιά 3-5
Σεπτέμβριος 2012-The higher you are. The farther you fall.
2001 - Πρώτο live χτύπημα
2013
2003 - Ηράκλειο,ταρζανίες και μετά μας κυνηγάει ο χάρος
Bbq πάρτι και ιπτάμενες καρέκλες
Καλοκαίρι 2010-Παππούς Βόλος...
Καλοκαίρι 2002-Αναμονή για βάσεις
Επίλογος

Μια ωδή στις ιδιαιτερότητες του εντέρου μου

   Τελικά έσβησα όλα τα πρόχειρα ποστ και ησύχασα. Ξεπερασμένο και βαρετό χιούμορ, η ζωή προχωράει μπροστά δεν γυρνάει Ted, γράφει μιούζικαλ. Δεν δίνει εξηγήσεις για το τι εννοεί με την προηγούμενη φράση ούτε βάζει λινκ. Με τις εξηγήσεις πάντα χαλάει το αστείο που στο μυαλό σου είναι πάντα πιο αστείο αλλά τι σε νοιάζει έτσι και αλλιώς το βασικό είναι να γελάμε μόνοι μας. Μα και ποιος να καταλάβει τα αστεία σου όταν έχεις μείνει ο τελευταίος βλάκας της ευρύτερης περιοχής.

  Το λοιπόν δηλαδή αποφάσισα να γράφω λιτά, απέριττα, άσχετα και αραία (όπως εγραφα δηλαδή απλά το δηλώνω βαρυσήμαντα και σαν έξυπνος). Έτσι σαν τιμής ένεκεν κάτι σαν αγώνα παλαιμάχων κάθε χρόνο σε στυλ δεν σας ξεχάσαμε. Τέλος το βρίσιμο, οι κρίσεις και οι κοινωνικοί προβληματισμοί. Μετά τον βόλο που έτσι και αλλιώς είναι και η πηγή όλων των κόμπλεξ του πολιτισμένου κόσμου, που επαληθεύτηκα πλήρως στις πρόσφατες εκλογές,αποφάσισα να βάλω μια τελεία. Ξεκατινιαστήκαμε, μαλλιοτραβηχτήκαμε, φτάνει καιρός να στρίψω το μουστάκι και να το παίξω σωστός άντρας. Αυτά.

  Προχθές μου έφυγε μία κλανιά στο γραφείο και νομίζω ότι την άκουσε ο κύριος γιώργος(η νέα αρχη που λέγαμε). Αλλά δεν ανησυχώ, υπάρχει αλληλεγγύη. Τον έχω πιάσει και εγώ να βλέπει τσόντες και δεν είπα τίποτα. Όχι ψέμματα είπα αλλά μόνο σε έμπιστα άτομα και μετά από καιρό. Βασικά άκυρο το έμπιστα η μία ήταν γυναίκα. Τελικά δεν υπάρχει αλληλεγγύη όταν ο άλλος βλέπει τσόντες παρουσία σου. Είναι ύπουλο γιατί οι ματιές σας μπορούν να διασταυρωθούν και να νοιώσεις την λαγνεία του πάνω σου. Και είναι και πολύ αστείο δεν γίνεται να μην το πεις σε κάποιον. Όπως έλεγα λοιπόν το έντερο μου είναι το πιο εκλεπτυσμένο πράγμα πάνω μου. Άλλοι πουλάνε οπίσθια και χιούμορ εγώ το ξεκαθαρίζω με εμφανή τρόπο από την αρχή τι κυβερνά την ζωή μου.

  Το έντερο μου δεν σηκώνει προχειράτζες και κακή ποιότητα και όταν αρχίζει την γκρίνια αυτή κρατάει για ώρες με διαλείμματα μισάωρου. Επίσης μουρμουράει συνέχεια. Στον ύπνο μου, στον ξύπνιο μου, μέσα στην θάλασσα, στο γήπεδο, στο σινεμά, στο τένις. Παντού, δεν χαρίζεται σε κανέναν. Αλλά φταίω και εγώ ναι,ναι φταίω. Όπου τα βρίσκω μπαστούνια του πετάω ένα ρολό σκατόχαρτο και του λέω ''βγάλτα πέρα μόνο σου''. Το φουλάρω άγχος, καφέδες και πρόχειρο φαγητό. Ευθύνες που πρέπει να πάνε προς τα πάνω εγώ τις στέλνω κάτω και όχι μόνο αυτό ώρες, ώρες δεν το αφήνω και να εκφραστεί ελεύθερα. Γι' αυτό μάγκες μην καταπιέζετε το έντερο σας. Δεν ξέρετε τι τραβάει κάθε μέρα και πόσες σκατά καταστάσεις έχει να αντιμετωπίσει. Λένε ότι οι βρωμερές κλανιές δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά στο εσωτερικό. Εγώ τους απαντώ ότι σε αυτό τον βρώμικο κόσμο οι κλανιές τους είναι η πιο οικεία βρωμιά που θα μυρίσουν.

  Γράφω και σβήνω και σβήνω πριν γράψω πλέον. Ένας σοφός καθυστέρας κάποτε είπε ότι "δεν υπάρχει μεγαλύτερη μοναξιά από το να μην έχεις έναν άνθρωπο να μοιραστείς τις βλακείες σου". Και πόσες βλακείες και αν έχουνε πάει χαμένες τα τελευταία χρόνια. Βγάζω την υποχρέωση για φέτο και για το μέλλον βλέπουμε.Την υγειά μας να χουμε και έναν δήμαρχο να μας προσέχει.

Αναμνήσεις λυκείου, θάψιμο βόλου και πολύ κακό για το τίποτα

   Το blogger μου έχει σβήσει 3 ποστ. Την πρώτη φορά συνέβη με το ποστ για τις παπάρες. Τότε ήμουν νέος με όνειρα, στις δυσκολίες της ζωής έκλεινα το μάτι και τις προσπερνούσα. Κάθισα λοιπόν και το ξαναέγραψα καλύτερο. Η δεύτερη φορά δεν θυμάμαι πότε ήταν αλλά ήταν εξίσου δραματική. Η τρίτη ήταν πριν λίγες μέρες. Έγραφα ένα ποστ όπως πάντα γροθιά στο κατεστημένο, στον βόλο και στους γέρους. Και μου το έσβησε το μπουρδέλο, επίσης την ίδια μέρα ο νίκος μου χάλασε το σεηβ στο μάνατζερ,  δοκίμασα να κάνω αυτό  σε μικρότερη κλίμακα και κάηκα αλλά για το τελευταίο οκ φταίω εγώ. Σαν οργισμένος που είμαι λοιπόν θα γκρινιάξω λίγο πάλι.

  Πρώτον θυμάστε παλιά που μας λέγαν ότι τα νέα παιδιά είναι πιο χοντρά, πιο κοντά, πιο σκατά, το μαύρο τους το χάλι και πως στον πούτσο θα συνεχίσουν το γένος μας των γυμνασμένων, μαυριδερών ελληναράδων; Ε,ναι φυσικά και θυμάστε. Τι απέγινε τελικά αυτή η γενιά; Αδυνάτισε; Πως εξαφανίστηκε έτσι ξαφνικά; Επίσης που θα φτάσει η μαλάκυνση του πληθυσμού της γης; Από τα 80s και μετά γίνεται μία συντονισμένη προσπάθεια αποβλάκωσης με αποτέλεσμα φαινόμενα όπως bieber, emo,disco. Οι νέες γενιές, και δεν το λέω επειδή είμαι 27 χρονών και πολύ ώριμος, είναι καταδικασμένες να μεγαλώσουν με τα λάθος ερεθίσματα και να γίνουν λιγότερο γαμάτες και αυτό με εκνευρίζει, δεν θέλω να μείνω μόνος. Και εμείς γερνάμε γαμώ. Προχθές μαζευόμαστε στο μπαρ για κοκτέιλ σφηνάκια και τρελή συνέχεια σε κωλόμπαρο. Γαμιέμαι φτιάχνω τρελή λίστα χτυπήματος, επαναστατική, δροσερή και ξεσηκωτική διάρκειας όσο πρέπει μέχρι την έξοδο. Και αφού φτάνει στο κρίσιμο σημείο χτυπήματος, τρελού χορού και headbang γυρνώ και βλέπω ένα πτώμα στον καναπέ κουκουλωμένο με την κουβέρτα σαν άστεγος που προσπαθεί να βγάλει ακόμα έναν χειμώνα. Μία τσατσόγρια ξάπλα χωμένη σαν να την έχει καταβροχθίσει το ανθρωποφάγο πουφ και καναδυό ερείπια στον άλλο καναπέ. Πάει γεράσαμε, αυτό ήταν όσο κρατήσαμε ψηλά το λάβαρο της καφριλιάς το κρατήσαμε καιρός να περιοριστούμε σε σπάνια ξεσπάσματα.

  Γιατί το παλέψαμε ρε γαμώτο μιλάμε για καφριλίες τώρα όχι μαλακίες καθηγήτριες να κλαίνε, καθηγητές να αποχωρούν,  πλαστικά από καλοριφέρ να σκάνε στον πίνακα, κρασιά, φαγοπότι εν ώρα μαθήματος, κοκτέιλ με τζιν από το dia και πορτοκαλάδα (αίσχος όπως ήταν λογικό) σε κάποια φάση είχα φέρει γκαζάκι και τηγάνι μαζί μου αλλά η άλλη η κότα δεν έφερε τα λουκάνικα. Καθηγητές να κλωτσάνε θρανία και να πετάνε κιμωλίες από τα νεύρα, αποβολές, σπασμένα παράθυρα, σπασμένα κουρτινόξυλα, σπασμένες καρέκλες, κοπάνες για ξύλινο, κοπάνες για pro, κοπάνες για subbuteo,κοπάνες για τσόνταπαρτυ. Καμία φορά κάναμε και κοπάνα από την κοπάνα για να νοιώσουμε αντισυμβατικοί. Τώρα πάνε και αυτά αφού προχτέ (η γνωστή χρήση του προχθές που πάντα με ενοχλούσε επειδή ήταν τελείως γενική και εμένα τα γενικά μου την δίνουν σε φάση ok ξέρεις δεν είναι vikings αυτοί στο game of thrones ο συγγραφέας γαμήθηκε να δημιουργήσει νέους λαούς μην τον ισοπεδώνεις, αλλά πλέον μου αρέσει και είναι πολύ βολικό, μπορεί να βγούμε και για μία μπύρα καμία φορά γιατί όχι; μέχρι εκεί όμως αυτά τα επιρρήματα δεν είναι και για πολλές οικειότητες)  είχαμε πετύχει ένα παλικάρι με την παρέα του κομμάτια να αναρωτιούνται να μπουν ή όχι σε ένα μπαράκι μήπως τους σουτάρουν. Πήγα σε ένα σκοτεινό σοκάκι έκλαψα γοερά και είπα ''υπάρχει ελπίδα''.

  Ο βόλος πάντα ήταν η πρωτεύουσα του κάγκουρα αλλά πλέον το trendy μόλυνε τις ψυχές των αθώων πιτσιρικάδων. Παλιά το κέντρο ήταν γκέτο και ξεχασμένο από τον θεό. Σκοτάδι, μηχανάκια, σκατόφατσες και μπιλιαρδάδικα, αίμα, μεταλ και ξύλο. Το κεφάλι δεν σηκωνόταν σε μεγαλύτερο επειδή τότε οι μεγαλύτεροι δεν ήταν 1.50 να σου δώσει μία με την φράτζα να δεις αστεράκια. Τότε ήταν γομάρια 1.80 με φάτσα drago χωρίς μάνα,πατέρα(βγες!) και ρόλο στην κοινωνία του μέλλοντος. Ήταν απλά ένα βάρος στο σύστημα και σε όλους εμάς που είχαμε ψυχή και μυαλό. Αυτό όμως το σκατό στο παπούτσι της εξέλιξης μας έκανε να στρώσουμε χαρακτήρα, να μην γίνουμε ζώα να καταλάβουμε ότι είμαστε ανώτεροι τους, να τους πολεμήσουμε με τους δικούς μας όρους και να έχουμε υπομονή να τους βλέπουμε να διαλύονται και να γίνονται το τίποτα το παρόντος με τις σαπιοκοιλιές τους και το πιο ηλίθιο βλέμμα τους. Μάθαμε ότι η ξεγνοιασιά είναι η πιο πολύτιμη αξία της ζωής. Τώρα όλα έρχονται έτοιμα,όμορφα,πακεταρισμένα και με παντόφλα adidas . Έκτος από το βρώμικο πορνό. Οι κιερατάδες μας το στέρησαν και αυτό. Φιλτράρησαν τόσο πολύ το ίντερνετ που πλέον λίγοι θυμούνται τι άντρο ακολασίας και ανωμαλίας συνήθιζε να είναι. Αααχ γλυκές αναμνήσεις έπαιρνες κασέτα και έσκαγε το τραβέλι με σαρπαιζ!!! παπαρδέλι και ξενέρωνες την ζωή σου και τα λεφτά που πέταξες. Πάει και το στοιχείο της έκπληξης. Αλλά πέρα από όλα αυτά πέρα από την ξενέρα που εκπέμπει αυτή η πόλη και την απάλευτη φλωριά της υπάρχει και κάτι χειρότερο. Υπάρχει ο τύπος που νομίζει ότι ''κάτι είναι'' είτε είναι κυριλέ τσοπανοτραβόλτας ή  αλτέρνατιβ μπίχλας σε μεγάλα ποσοστά συγκέντρωσης ιδίως στο κέντρο του βόλου. Δεν θέλω να μιλήσω για αυτό το φαινόμενο με κάνει να αηδιάζω, με κάνει να θέλω να καφριλιάζω έξτρα βάρδιες, με κάνει να θέλω να σπάσω αυτή την πόλη, να την καταπιώ και να την χέσω ίδια ώστε όλοι να δούνε ακριβώς τι είναι. Δεν θα αναλύσω τελικά τους γέρους βαρέθηκα θα το αφήσω για άλλη φορά μην σας δώσω τόσο συγκίνηση απότομα μετά από τόσο καιρό. Και μουνί και κώλο; Λιγούρια,ε λιγούρια.


Υ.Γ.  Όπως κατάλαβαν όσοι τουλάχιστον παρακολουθούν με σεβασμό και αφοσίωση  αυτό το blog έσβησα τα δύο προηγούμενα κατασκευαστικά ποστ. Αυτό έγινε γιατί θέλω πάλι να κρυφτώ στις σκιές και να νιώσω ανώνυμος και σημαντικός...
 Όχι πλάκα κάνω τα έσβησα επειδή περιείχαν μειωτικά σχόλια προς την Μόνικα και δεν σηκώνω τέτοια εγώ είμαι πολύ άγριος ιδίως όταν πρόκειται για γυναίκες που δέχονται να βγούνε φώτο μαζί μου και ας μην υποκύπτουν στην γοητευτική αύρα και την σοφία που αποπνέω. Βασανιστείτε, η Μόνικα έχει φώτο με τον καθυστέρα μόνο που την έβγαλα με το κινητό μου και δεν μου έδωσε το μεηλ της να την στείλω, αλλά συμβαίνουν αυτά τι να κάνεις;
 Όχι σοβαρά τώρα θα βάλω υποψηφιότητα και θέλω να κόψω τους δεσμούς με το παρελθόν. Μπορεί να σας κάνω add στο fb για να μιλήσουμε για το πως μπορούμε να αλλάξουμε την ελλάδα. Μην κρύβεστε πίσω από το δάχτυλο σας όλοι έχετε ένα κομματόσκυλο φίλο. Συνήθως είναι κατάλοιπα από τον στρατό (σαν τον άλλο κλασικό τύπο που δεν ξεχωρίζει την κυριολεκτική από την μεταφορική σημασία ή μήπως στον βόλο ήταν αυτό; Δεν θυμάμαι και τον κρητικό, ο κρητικός στον στρατό είναι μια κατηγορία και πολλές ταυτόχρονα μόνος του) (τα γάμησε τη μάνα πάλι ο καθυστέρα κόμματα, ερωτηματικά, κεφαλαία, παρενθέσεις, σκατά, φατά και κάπου ανάμεσα ο Gilberto Silva που είναι πανταχού παρών, όλα μαζί σε μία συντακτική παρτούζα) , κανένας φίλος φίλου καμιά γκόμενα που θέλετε να γαμήσετε. Μην είστε αρνητικοί η χρυσή αυγή φοράει κουστούμια και μπαίνει στην βουλή στην ελλάδα ζούμε όλα είναι πιθανά σε δέκα χρόνια μπορεί να έχει καθιερωθεί και να είναι πλέον φυσιολογικό. Εδώ βαράγανε τα πουλιά τους στο τσιμέντο για την ρούλα κορομηλά, μια ντουζίνα φασιστόμουτρα δεν θα συνηθίσουν;

Υ.Δ. (μετά το γ δηλαδή ναι ξέρω πολύ αστείο ναμαικαλά)  Το παραπάνω κείμενο δεν περιέχει (σχεδόν) καμία έξυπνη-αστεία παρομοίωση ωστόσο μπορεί να περιέχει ίχνη αυτοσαρκασμού και ύβρεις. Γι' αυτό τον λόγο νοιώθω πολύ περήφανος και θα ανταμείψω τον εαυτό μου με ένα επεισόδιο family guy που έχω αποκηρύξει.

Καθυστερημένες δημιουργίες

  Ελλείψει έμπνευσης και λόγου ύπαρξης, υπερβολικής βαρεμάρας, συνδρόμου των 26, συνδρόμου πρόωρης γήρανσης, κυκλοφορία manager , κυκλοφορία pro, μη κυκλοφορία αίματος στον εγκέφαλο και γενικότερης αποβλάκωσης και μούχλας αποφάσισα να αλλάξω τον τύπο του blog και από σούπερ γαμάτο και φοβερό πλέον σε ώριμο και γέρικο blog σχεδόν ισάξιο blog πολιτικών και να μιλήσω για κατασκευές, βελονάκι, τσαι, βιβλίο, ευγενικές φάτσες που γνέφουν φιλικά, ροζ μαγουλάκια, και συμπάθεια Οι συνάδελφοι κατασκευαστές μπορούν να δίνουν συμβουλές για την προστασία του ξύλου, την σωστή φροντίδα των εργαλείων μας, τον πάγκο του καλού μάστορα, το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί, το σοβατεπί και άλλες αστείες λέξεις. Επίσης με αφορμή την έκδοση της ποιητικής μου συλλογής '' Η μοναξιά της σέγας'' κάθε ποιοτική πινελιά και κριτική είναι καλοδεχούμενη. Φτιάξτε λοιπόν τον ελληνικό σας βαρύ και ασήκωτο, πάρτε το κρουασάν το mister croc από το lidl, sit back, relax and enjoy ένα ακόμα επεισόδιο του μαστροκαθυστέρα.

 Σαν μέγας κατασκευαστής λοιπόν και μαστροχαλαστής ενίοτε από μικρός είχα μία τάση να διαλύω παιχνίδια χωρίς φυσικά να μπορώ να τα ξαναφτιάξω εμπνεόμενος μεγάλες κατασκευές που όμως εκείνη την περίοδο είχαν ποσοστό αποτυχίας της τάξεως του 90 %. Οι ιδέες μου βέβαια ήταν απλές και προσιτές όπως π.χ. ένα σύστημα συναγερμού πρόγονος του gps που θα με ενημέρωνε που βρίσκονται οι γονείς μου ανα πάσα στιγμή . Αρκετά πιο απλοποιημένο βέβαια καθώς θα είχε φωτάκια για κάθε περιοχή του σπιτιού και όταν περνούσαν από ένα συγκεκριμένο σημείο αυτά θα άναβαν και θα ενημέρωναν τον πιτσιρικά καθυστέρα ώστε να σταματήσει να παίζει με τα στρατιωτάκια και να αρπάξει το βιβλίο. Το μεγαλόπνοο αυτό σχέδιο έμεινε στα σκαριά λόγου badget και της λεπτομέρειας ότι τότε ήμουν δέκα και περιορισμένων δυνατοτήτων. Δεύτερο μεγάλο σχέδιο ήταν η κατασκευή ενός φοβερού δολώματος-ψαριού επειδή ο πατέρας μου προφανώς είχε υποσχεθεί να πάμε για ψάρεμα. Αφού επηρεάστηκα από τις κλασικές διαφημίσεις με δολώματα του αλλάζουν χρώματα, κινούνται, παράγουν σεξουαλικούς ήχους και τα δύσμοιρο ψάρι που την βγάζει κανά μήνα με σκούφο τσιμπάει .Δημιούργησα ένα κακάσχημο ψάρι τέρας από μπρελόκ με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά κολλημένο με ταινία περιτυλίγματος σχετικά γομάρι για ψάρια κόλπου αλλά ότι πρέπει για τυφλά φρικιά αγάμητα ψάρια ωκεανού. Τελικά δεν θυμάμαι να πήγαμε για ψάρεμα.

  Έκτοτε ασχολήθηκα με πλαστικά καραβάκια, ένα ξύλινο που έσπασα και στην συνέχεια με φάγανε οι τύψεις και το ξανάφτιαξα με την βοήθεια και από ξυλάκια starbucks και λοιπές φιλόδοξες κατασκευές μέχρι να φτάσουμε στο αποκορύφωμα και τον λόγο που αποφάσισα να ψωνιστώ λίγο ακόμα στο ποστ και να σας παραθέσω αυτό το τέρας της φύσης το steampunk-jukebox-frankenstain μου. Όχι, όχι, όχι δεν χρειάζονται υπερβολικές αντιδράσεις και τσιρίδες. Όχι, όχι, όχι δεν χρειάζεται να σκιστούν μπλούζες μου και να κλαίνε αθώα κοριτσάκια για την πάρτη μου. Πάρτε το στην ολοκληρωμένη μορφή του αν και όλο κάτι θα προστεθεί που βαριέμαι τώρα να βάλω. Να αναφέρω ότι λειτουργεί με επεξεργαστή 400mhz, windows 98, ένα hifi aiwa δεκαετίας που με την θέληση του θυσιάστηκε, η οθόνη είναι από ένα φορητό dvd 9 ιντσών που επίσης αποφάσισε να αποσυρθεί, το διάφορα μπιχλιμπίδια είναι υδραυλικά και λοιπά που τελικά δεν είναι και τόσο φτηνά αλλά who cares άμα πάθει κανένα καλοριφέρ τίποτα ο πατέρας μου θα με κυνηγάει. Τα κουμπιά είναι κουμπιά για παλτό βαμμένα και τα γράμματα αυτοκόλλητα και λειτουργούν κανονικά χάρη σε αυτόν τον τύπο (αν και εγώ χρειάστηκε να χαλάσω 4 πληκτρολόγια). Τις λυχνίες τις παρήγγειλα 7 ευρώ τις 5 αλλά έχει και στο Μοναστηράκι και ο μετρητής ή όπως σκατά λέγεται εμείς οι μαστοραίοι το λέμε gauge τον βρήκα επίσης στο Μοναστηράκι 5 ευρώ. Τα ξύλα στο πλάι και στο w είναι από έναν παλιό καλόγηρο που έκανα ευθανασία επειδή ήταν ήδη χάλια, η βάση από ένα τραπεζάκι της ξαδέρφης μου που λογίζεται σαν παράπλευρη απώλεια επειδή το ήθελε. Το πρόγραμμα που γαμεί και δέρνει και μου έλυσε τα χέρια είναι το Dw Jukebox και τέλος η πλάτη είναι ζωγραφισμένη σε plexiglass με αυτή την μέθοδο αν και εγώ το πέρασα το σχέδιο με μαρκαδόρο gloss χάρη σε μία πολύ σοφή συμβουλή. Εδώ  είναι και το αυθεντικό σχέδιο για επίδοξους καλλιτέχνες. Η κατασκευή κράτησε 3 μήνες και θα ήθελα να την αφιερώσω στον καναπέ μου που υπόμεινε όλη την σαβούρα πάνω του, το γόνατο μου που του άνοιξα μία τρύπα με το κολλητήρι και στην σέγα μου που μου ήταν πάντα υπάκουη. Ο καθυστερημένες κατασκευές θα είναι ξανά μαζί σας σύντομα με νέες κατασκευές και ιδέες για να κάνουν την ζωή σας εύκολη! Στο επόμενο επεισόδιο θα δείτε ''1. Πως να φτιάξτε τριθέσιο καναπέ από χρησιμοποιημένες μπατονέτες!!!, 2.Ρολό σκατόχαρτου : Σκουπίδι ή μήπως όχι; 30 + 1 κατασκευές για τον υποτιμημένο φίλο μας, Είσαι εναλλακτικός τυπάς ; Τότε χρειάζεσαι και εναλλακτικό φωτιστικό από κουτάκια μπύρας!!! ''

Ακολουθεί  φωτοβιντεοπανδαισία...
(Όποιοι κάπου, κάπως, κάποτε το έχετε ξαναδεί οφείλετε να πάρετε το μυστικό στο τάφο σας)

Οι 8+1 νέες ανατρεπτικές χρήσεις του αυτοκινήτου με την ευγενική χορηγία του πατέρα μου

( Πρέπει να γράψω κάτι, πρέπει να γράψω κάτι, πρέπει να γράψω κάτι πριν αρχίσουν οι δηλώσεις επειδή μετά δεν θα γράψω ποτέ.....
Πότε το έχασα να δεις
Πρέπει να ήταν πέρσι το καλοκαίρι
Πιο πριν έχασα και την όρεξη για δημιουργία κάπου στον Φεβρουάριο εικάζω και ακόμα να ξανάρθει.
Τον τελευταίο καιρό έχασα και λίγο τον εαυτό μου ελλείψει συντροφικής εποπτείας αλλά δεν πειράζει ξανάζησα την χαμένη μου εφηβεία.

Έχω λοιπόν κάτι πρόχειρα ποστ που έχουν αραχνιάσει, κλείνουν χρόνο και σε λίγο θα αρχίσουν να βγάζουν δοντάκια. Το ένα είναι για κατεστραμμένες ταινίες αλλά τελικά δεν έχω δει και τόσο πολλές οπότε το σβήνω. Έσβησα και κάτι άλλα που τα θεώρησα πολύ δήθεν σαν προσπάθεια συμμόρφωσης μου και επανένταξης μου στο φυσικό περιβάλλον. Το άλλο είναι για rpg που έτσι και αλλιώς είμαι καμένος και είναι ένα άρθρο-παρέμβαση που όμως δεν θα αλλάξει τίποτα. Θα το κοτσάρω πάνω μάλλον μην μου χαλάει την σοβαρή μόστρα. Έχω ένα για τις άχρηστες σούπερ δυνάμεις μου αλλά είναι μόνο τρεις και πρέπει να ανακαλύψω και άλλες. Έχω ένα για την Τέλενδο αλλά πρέπει να καλοκαιριάσει λίγο και ένα για το αυτοκίνητο μας (από το μας ανακαλύπτεις εύκολα αποτυχημένους 25ρηδες που δεν έχουν δικό τους αμάξι όχι ότι το οδηγάνε δηλαδή αλλά για την αδυναμία τους σε αυτή την ηλικία να έχουν στην κατοχή τους μία μοναδική έκφραση της αρσενικότητας τους και παρ' όλα αυτά χρησιμοποιούν ποδήλατο) και τις απίθανες χρήσεις του που μάλλον είναι και το πιο ολοκληρωμένο. Αυτό θα βάλω και δεν γαμιέται. Πριν προχωρήσω όμως οφείλω ένα ευχαριστώ σε όλες τις σειρές που μου κράτησαν παρέα αυτή την δύσκολη περίοδο μου που μάλλον όταν φύγω από αυτό τον μάταιο κόσμο θα ονομαστεί ο μαύρη περίοδος μου και τα μόνο έργα μου θα είναι ένα λερωμένο με σουβλάκια και καφέ κάλυμμα καναπέ και ένας πλαδαρός κώλος και φυσικά τα blog από τα οποία τις έμαθα. Οπότε ξεκινάω (σαν δέκα ορίζεται το flight of the conchords και οι απαράδεκτοι)

1. Terriers (9): Απί-στευ-το.
2. Firefly (8,5): Σχεδόν απίστευτο.
3. Breaking Bad (8): Λίγο αργό αλλά με γαμάτες ερμηνείες και ανατροπές
4. Louie (7,5) Γαμάτος κατεστραμμένος τύπος
5. Community(7,5) Πολλοί και πολύ ενοχλητικοί χαρακτήρες αλλά αρκετά καμένο και σουρεαλ με μυθικά επεισόδια.
6. Arrested Development (7,5) Αρκετά αστείο αλλά και υπερβολικά χαζοί χαρακτήρες
7. Misfits (7) Καλό αλλά με χάλασαν οι πολλές ενός επεισοδίου ιστοριούλες

Και φυσικά είδα και το black books που η πρώτη σεζόν γαμούσε αλλά σόρυ ephee στην δεύτερη  πέφτει πάρα πολύ το επίπεδο. Άντε πάμε και ο θεός βοηθός. )



Ξέρω οι περισσότεροι έχουμε συνηθίσει στις κλασικές και συμβατικές χρήσεις του αυτοκινήτου. Αλλά ρε γαμώτο αφού ξοδεύουμε μία μικρή περιουσία να μην βρούμε και εναλλακτικές χρήσεις; Παρουσιάζω λοιπόν από τον πατέρα μου που είναι ο μάστερ της καταστροφής τις 8+1 νέες χρήσεις του αυτοκινήτου...

1.  Σνακ-Μπαρ

 Ρε φίλε πεινάς τι να κάνουμε; Θες κάτι να κόψεις την πείνα σου πριν το μεσημεριανό . Τι θα κάνεις θα κάτσεις με σταυρωμένα τα χέρια; Όχι φυσικά γι' αυτό υπάρχουν τα αυτοκίνητα. Ο πατέρας μου το έχει εφοδιάσει με τα απολύτως απαραίτητα πχ. νερό και ξηρά τροφή. Σε περίπτωση σεισμού το αυτοκίνητο μας είναι έτοιμο προς κατοίκιση. Τις περισσότερες φορές το εφοδιάζει με ξηρούς καρπούς ή παστέλια. Μυθικές διαστάσεις έχει πάρει η ιστορία του παστελιού που είχε ξεχαστεί δύο χρόνια στη θήκη πίσω από τη θέση του συνοδηγού και παρ' όλα αυτά καταναλώθηκε. Επίσης πολύ συνηθισμένα είναι και τα κουλούρια και οι πίτες σε περίπτωση ταξιδιού που κάνουν τσουλήθρα πάνω στο ταμπλό λόγω της τρομακτικής οδήγησης του πατέρα μου. Και για να περάσω στην επόμενη χρήση αναφέρω ότι το αγαπημένο σνακ του πατέρα μου είναι τα αράπικα φιστίκια. Όχι φυσικά τα καθαρισμένα ,τα άλλα με το κέλυφος που έτρωγε ο ντάμπο και μπορείτε να φανταστείτε τι μπιχλές βγάζουν αυτά.....


2. Σκουπιδιάρικο

  Η φωτογραφία που παραθέτω είναι 100% αληθινή και δική μου.Πρόκειται για την θέση του συνοδηγού και δεν είναι από κανένα παραιτημένο αμάξι. Μπορείτε να ξεχωρίσετε διάφορα πράγματα μέσα στο πανδαιμόνιο σκουπιδιών. Τα πιο συνηθισμένα σκουπίδια είναι τα πακέτα τσιγάρων, τα μυξόχαρτα ,τα κουτάκια από τσίχλες,τα κελύφη από φιστίκια που σε αυτή λείπουν και κάνουν το καλύτερο εφέ και το σουσάμι από κουλούρια. Σε αυτή την φώτο έχουμε εξτρά μία λάμπα και μία ομπρέλα. Γιατί ο τύπος από την μία δεν θέλει να τα πετάξει έξω και από την άλλη δεν έχει ένα μέρος να συγκεντρώνει ,οπότε γιατί να σκάει; Τα πετάει δίπλα στη θέση του συνοδηγού και όλα καλά και ωραία. Εκτός και από αυτόν που θα πάει να κάτσει βέβαια και θα γίνει κώλος από τα σουσάμια.


3. Αποθήκη


  Άμα κάτσεις καμιά μέρα και ψάξεις στο πορτμπαγκάζ παίζει να βρεις και τίποτα λίρες ή τον κώστα καραμανλή. Είναι από τις κλασικές περιπτώσεις που κάτι παραπέφτει και μετά αναρωτιέσαι που το έχεις χάσει τόσο καιρό. Έτσι υπάρχουν διάφορα ξεχασμένα και αγαπημένα αντικείμενα παλιών ρομαντικών εποχών όπως κασέτες ,μπάλες θαλάσσης, παλιά περιοδικά , καρέκλες για την παραλία κτλ.


4. Κρυψώνα

  Η θεικότερη χρήση του αυτοκινήτου, σκεφτείτε το λίγο. Είναι εύκολα προσβάσιμο, μπορείτε μόνο εσείς να το ανοίξετε και χωράει αρκετά πράγματα. Το τι θα αποθηκεύσετε δεν δίνω ιδέες αφήνω την φαντασία να οργιάσει. Μόνο προσοχή μην τα ξεχάσετε και όταν πρέπει να αλλάξετε κανα λάστιχο βρεθεί κανένας προ εκπλήξεως.


5. Ντουλάπα

  Μια αλλαξιά να μην έχεις ρε αδερφέ για ώρα ανάγκης; Εμείς πάντως έχουμε εκτός βέβαια από τα κλασικά που κυκλοφορούν σε όλα τα αυτοκίνητα όπως πχ. καπέλα, κασκόλ, ζακέτες , μπουφάν και  φόρμες, αθλητικά παπούτσια, παντόφλες κτλ. Πριν πάμε για ψώνια ρίχνουμε και μία ματιά στο αμάξι μήπως βρούμε τίποτα ξεχασμένο να μας κάνει. Είπαμε κρίση περνάμε....


6. 4Χ4

Τι θα πει οικογενειακό; Ανεβαίνει ,το πληρώσαμε που το πληρώσαμε θα ανέβει το γαμίδι. Πόσες φορές έχω πει πάει φύγαμε προς τα πίσω δεν λέγεται.


7. Συγκρουόμενο

 Ώρες ώρες το λυπάμαι. Είναι μόνο δέκα ετών και φαίνεται σαν να είναι έτοιμο για πάτημα. Βαθούλωμα, βαθούλωμα και άμα ποτέ δεν το πας στο συνεργείο και γίνει χάλια σε κάποια φάση. Πλέον στην κατάσταση που είναι και από την βρώμα τα περισσότερα δεν φαίνονται βέβαια εκτός από τον καθρέπτη που είναι κανά δίμηνο σπασμένος. Καμιά φορά ρίχνω και κανά κλωτσίδι στο φτερό γιατί πετάει προς τα έξω, έχει την πλάκα του τουλάχιστον.


8. Τρενάκι του τρόμου

Γουστάρετε τις έντονες συγκινήσεις; Σας τρελαίνει η αίσθηση του στομαχιού που ανακατεύετε όταν κρέμεστε ανάποδα στο πενήντα μέτρα; Μην είστε κορόιδα και τρώτε τα λεφτά σας στα λούνα παρκ ελάτε για μια βόλτα όταν βιάζεται να φτάσει κάπου μες το σκοτάδι. Τιιι, θα βρούμε τον καθρέφτη; Βρε χαζό αφού είναι υπολογισμένο όπως στο λούνα παρκ ποτέ δεν βρίσκεις τίποτα αλλά φτάνεις χιλιοστά κοντά του.


9. Κουίζ

Βρες πόσες γρατζουνιές έχει άπλυτο και κέρδισε πλούσια δώρα. Από όσους δοκίμασαν ποτέ δεν έχω ακούσει τον ίδιο αριθμό.